Son yazımda dil ve konuşma terapisine başlayacağımızdan bahsetmiştim. Bu hafta ilk olarak tanışma seansına gittik ve Ocak ayında resmen başlayacağımız terapi öncesi düzeltmemiz gereken bir sorun farkettik. Otorite eksikliği... Aslında anne-baba olarak bunun farkındaydık ama ilköğretime başlamadan önce bizim için bu kadar sorun olacağını düşünmemiştik.
Çocukla arkadaş olmalıyız evet ama arkadaşla anne-baba arasındaki farkı da hissettirmeliyiz. Öncelikle unutmayalım ki çocuk anne-babadan asla vazgeçemez. Ebeveynlerdeki ya bizi sevmezse, ya küserse, ya soğursa korkuları tamamen yersiz. Bunu söylerken kesinlikle çocuğa her şekilde davranabiliriz demiyorum. Her şeyin bir sırası ve şekli var. Çocuğu doğduğu andan itibaren birey olarak düşünmek ve onunla iletişim kurarken empati kurmayı ihmal etmemek lazım.
Çocuk Anne-Babanındır
Bizde öncelikli sorun Asya'nın fazla el değiştirerek büyümesi. O dönemde biraz anneanne kuralları, biraz babaanne kuralları derken anne-babanın kuralları yok sayıldı. Uzmanlar sürekli "Çocuğu bir kişi büyütmeli." diyorlar. Eğer anneanne ise her şey ile o ilgilenecek, babaanne, baba ya da anne ise yine sadece o ilgilenecek. Elzem durumlarda tabi ki değişecektir ama genel bakım ve kuralları bir kişi belirleyecek. Bu işin en doğru şekli ise yardım edecek kişinin size diğer işleriniz konusunda da yardım etmesi gerektiği. Çocuk anne-babanındır. Eğitimi ve kurallar hakkında kararları anne-baba vermeli ve buna herkes istisnasız uymalıdır. Aksi durumda çocuk pinpon topu gibi bir ona bir buna gittiğinde her şey allak bullak oluyor. Birisi üşüyor giydiriyor, diğeri yanıyor soyuyor ama çocuk annesi kadar üşür bunu kimse o an düşünmüyor. Çocuk ağlar sütün yetmiyor derler, çocuğu alıp mama verirler ama çocuk aslında annesinden ayrıldığı için ağlıyordur gibi...
Bu şartlarda çocuk kuralsız büyüyor ve yardım etmek maksadı ile gelenler geri gittiğinde anne-babayı çocuk ciddiye almıyor. Belli bir yaşa geldiğinde ise çocuğu alışkanlıklarından vazgeçirmek çok zor oluyor.
Bizde ikinci sorun ise alerji döneminde dış faktörlerin yanı sıra anne-baba olarak bizim de Asya'ya fazla duygusal yaklaşmamız. Var olan kuralsızlığı biraz daha tetikledik sanırım. Onu yiyemiyor bundan eksik kalmasın. Oraya götüremiyoruz boşver dağıtsın derken iyileştikten sonra fark ettik ki büyük hata yapmışız. Her şeyin zamanı olduğunu unutup tamamen sağlığına odaklanınca şimdi bozulanı düzeltmek çok zor oluyor.
Otorite Eksikliği Öğrenmeyi Öteliyor
Özel terapilerin oldukça pahalı olduğunu söylemiştim. Hatta ortalama rakamları seans başı 180-250 lira arası değişiyor. Terapi başlamadan önce tanışma seansları oluyor. Tanışmada, çocuk ve aileyi tanıyıp, çocuğa testler yapıyorlar ve tanışma için istenen ücret yerine göre 175-200 arası değişiyor. Bu nedenle Beylikdüzü Belediyesi'nde yakın zamanda işe başlayacak olan dil terapistini tercih ettim. Çünkü bu hizmet ücretsiz.
Tüm yazdıklarımı net olarak fark etmem de bu eğitmenle yaptığımız tanışma seansı esnasında oldu.
Kural tanımaması öğretilene odaklanmasını zorlaştırıyor. Zeka açısından hiçbir sorunu olmayan çocuk, eğitim göreceği ortamda da merak ve heyecanına yenik düşünce öğretim verimli olmuyor doğal olarak. Terapist, yerine oturmaya bile ikna edemediği çocuğa haliyle dilini kullanmayı öğretemiyor.
Terapist Ocak ayında başlayacağımız dil terapisi seanlarına kadar otoriteyi sağlamanız gerekiyor dedi ve biz de üç gündür zaten bildiğimiz ama uygulamadığımız kuralcı anne-baba olmaya başladık. İlk gün oldukça zordu. Bendeki değişikliğe çocuk da şaşırdı. Terapistin yanından ayrılmamızla ben yasaklara başladım, çünkü inanılmaz gerilmiştim. Eve geldiğimizde asla toplamadığı tüm oyuncaklarını yatağın altına kaldırdım ve eskiden sakladığım sadece 2-3 oyuncağı bıraktım. Birçok şey istedi ama doğru bildiğim davranışı uygulamadıkça kesinlikle dileğini yerine getirmedim. Akşama aynı mücadeleye baba da dahil oldu.
 |
| Bu karikatürü bir arkadaşım eğlenmek için aylar önce yapmıştı. Şimdi anne-kız ilişkimizi yazarken aklıma geldi |
Evde Otorite Günlüğü
1. gün Asya her şeyi fark etmiş olacak ki sorunsuz bir gün geçirdik. Ben sinirlenmedim, Asya da çok naifti... Yani mükemmel bir gündü. Yemeğini yardımsız yedi hatta tabağına servisini bile kendisi yaptı. Odası toplandı, dişler fırçalandı ve anne-kız oturup uzun uzun sohbet ettik.
2. gün neyi yanlış yaptık bilemiyorum ama Asya 2,5-3 saat hiç durmadan ağladı. Önce uyumak istemiyorum, sonra açım, sonra susadım, sonra çişim var, son olarak da uyumak istiyorum diye ağladı. Tabi bu sürede neden ağladığını bile unutup işi inada bindirdiği için yorgun düştü ve ağlayarak uyuyakaldı.
3. gün yine hiçbir sorun yaşamadık. Kafasına öyle yer etmiş ki sürekli acaba bana tablet verecek misin, acaba şunu yapabilir miyim diye sordu. Tuhaf geldi bu durum bana. Çocuk bu kadar annesinin tepkisini ölçerek yaşamamalı. Demek ki fazla sıktım ya da bir kez daha karşılaşmak istemediği bir tepki verdim ki bu şekilde sorular yöneltiyor bana.
Çocuk kurallara uymak zorunda evet... Ödevini yapmak, odasını toplamak, dişlerini fırçalamak onun sorumluluğu özellikle ilköğretim yaşına geldiyse ama bunları yaparken anne-babadan korkmamalı. Bu güne kadar hiçbir sorun yoktu bu konuda. Biz 2 günde paniğe kapılmış olacağız ki biraz fazla üzerine gitmişiz. Uyarılarımızı daha yerli ve daha naif yapmaya karar verdik. Anne-baba ile derdi olan bir çocuk yetiştirmek istemiyorum.
Vicdanı güzel, huyu güzel, sevgisi, saygısı yerinde bir kızım var zaten ve sırf 6 yaşında her gün odasını toplamalı diye ona duygusal baskı yapamam. Ben de zamanında annemi çok üzdüm ama şu an aptal mıyım? Hayır. Saygısız mıyım? Hayır. Çocuktum ve hatalarımdan ders alarak doğruyu zamanla öğrendim.
Bu günden itibaren anne-baba olarak ortak kararımız. Eskisi gibi naif ama kurallara uyarak devam etmek. Kararlı ve net olarak isteklerimizi dile getireceğiz. Hatta sürekli diretmek yerine biz kural olarak bilmesi gerekeni önünde örnek olarak sergileyeceğiz. Sonrasında zaten bizi model aldığı için uygulayacak. Tüm çabalara rağmen yine uygulamazsa o zaman tavrımızı bir adım daha ileri taşıyacağız.
Bu konuya ilişkili olarak Annece Yorumlar yazarı diğer annelerin yazılarından şunları okumanızı da öneriyorum.
Gülşah Önen'den "Çocuklarda Öfke Kontrolü", bir kitap tavsiyesi olan "Çocuğunuzla Doğru İletişim Kurmanın Yolları" ve "Çocuklarda Sosyalleşme Şekilleri"
ve Canan Çam 'dan Çocuğun Gereksinimleri ve Çocuk Ruh Sağlığı
Bahar Elkovan
http://bahareli.blogspot.com
Yazarın diğer yazıları
Çocuklarda Dil, Konuşma Bozukluğu ve Eğitimi
Çocuklarda Dil, Konuşma Bozukluğu ve Eğitimi
