''Dünyanın her yerindeki çocuklar sevgiye ihtiyaç duyarlar. Çocukların dengeli ve topluma uyumlu bireyler olabilmeleri için sevgi çok önemlidir. Aşırı sevgi gösteren bir anne aşırı koruyucu değildir ya da aşırı koruyucu bir anne aşırı sevgi taşımayabilir. Aşırı sevgi hiçbir zaman çocuğa olumsuz etki yapmaz.
Aşırı koruyucu anne baba tutumu çocuğu olumsuz yönde etkiler. Anne babalar ilk çocuğun vermiş olduğu hazla panik olabiliyorlar buda çocuğa aşırı sevgi, aşırı koruma ya da baskı olarak geçebiliyor.
Anne ve baba ikinci çocuklarına hazır olduklarını hissettiklerinde ailelerine bir birey daha ekleniyor. Yalnız unutulan bir gerçek var ki bu anne babanın kararı ve hazır olmasıyla ilgili bir durumdur, çocuğun kendini hazır hissetmesi de önemsenmelidir. Çocuk öncelikle kardeş bilincine varmış olmalıdır. Bu duruma en az anne ve babası kadar hazır hale gelmelidir. Kardeşlik bağı güçlü bir kavramdır. Bir çocuğa verilebilecek en güzel hediye, bir kardeştir. Kardeşler arasındaki bağın güçlenmesinde ki en önemli kaynakta annedir. Annenin tutum ve davranışları kardeşler arasındaki ilişkiyi derinden etkiler.
Çocuğun ilk, orta yada sonuncu çocuk olması da kardeşler arası bağı etkileyen sebeplerdendir. İlk çocuk anne ve babasıyla vakit geçirmeye alışkındır ve ilgi kendi üzerindedir. Bu ilgi bölündüğünde çocuk kendini mutsuz hisseder ve huzursuzluklarla kendini ifade etmeye başlar. Yeni doğan kardeşiyle rekabet içine girer. Anne bu durumda oldukça yorulacaktır, gereken desteği babadan alamazsa, anne çocuklarına aşırı bir şekilde bağlanabilir. Bu durumda zaman zaman annenin kendisini suçlamasına sebep olur. Yani çocuklarına olan sevgisinde dengeyi sağlayamadığını düşünebilir. Halbuki anneler kendilerini rahat bıraksalar, çocuklarıyla kaliteli zaman geçirebilseler ve biraz umursamaz olsalar rahatlayıp çocuklar arasındaki dengeyi kolayca kurabileceklerdir. Büyük ço-cuğun kardeşini rakip olarak görmesi geçici bir durum değildir, bu unutulmamalıdır. Büyük çocuğa kardeşinin varlığıyla ilgili bilgi vermek onu biraz rahatlatacaktır. Çocuğa kardeşiyle ilgili bir görev vermekte işimizi kolaylaştrır. Mesela çocuktan kardeşini koruması istenebilir yada kardeşine bir şeyler öğretmesi beklenebilir. Anne ve baba ortak oyunlar kurabilir ve çocuklarıyla kaliteli zaman geçirebilir. Bu çocukların sosyal açıdan gelişimlerini de olumlu yönde etkileyecektir. Aile içi denge de böylece sağlanmış olur. Kız çocuklar genellikle kardeşlerine anaç davranırlar, erkek çocuklar genellikle kardeşlerine karşı koruma iç güdüsüne sahiptirler. Çocuklar arası ayrıcalık yapmak oldukça sakıncalıdır bu durum çocuğun tüm hayatını etkiler. Büyük çocuğu ezmek, ona abla yada ağabey görevi yüklemek yanlıştır yani büyük çocuktan yaşının üzerinde bir davranış beklenmemelidir. Eğer bir kardeşi olmasaydı o hala evin küçük çocuğu olacaktı, bu unutulmaması gereken en önemli detaydır.
Öncelikle çocuğun kendisini abla yada ağabey gibi hissetmesi gerekir, kardeşinin kendinden küçük ve ihtiyaçları
olduğunun farkına varması gerekir. Ama ne olursa
olsun kendisi de bir çocuktur ve bu unutulmamalıdır. Aslında tüm kazanımlarını almış bir çocukta gerilemelerde görülebilir. Tuvalet alışkanlığını kazanmış bir çocuk kardeşine olan kıskançlığıyla altına yapmaya başlayabilir. Bu durumda çocuk cezalandırılmamalıdır. Sabırla
davranışı tekrar kazanması beklenilmeli bu konuda kendisine
destek verilmelidir.
Küçük çocuk sevgiyi ilgiyi doyasıya alabilendir aslında.
Küçük çocuğun durumu her ne kadar kolay gibi görünse
de zor olan kısımlarda vardır. Bunlardan en belirgini, ailenin en küçük çocuğunun hiç büyümemesidir yani ailenin gözünde son çocuk, hep çocuk olarak kalır. Genellikle en küçük kardeş diğerlerine göre daha bencil olur. Çocukların cinsiyetleri ve sırası da burada çok önemlidir. İki erkek kardeş orta yolu daha kolay
bulabilir. Bu durum kızlar için pek kolay olmayabilir. Kız ve erkek kardeş durumlarında ise erkek çocuğu koruma iç güdüsüyle kardeşiyle problemler yaşayabilir. Anne ve babalar çocuklar arasındaki dengeyi kurabilmeli ve sevgilerini daima hissettirmelidirler. Yapılan araştırmalara göre kardeşler arasında ki en ideal yaş farkı 5 yaştır.5 yaşın
altındaki çocukların kardeşlerinin doğumlarından daha çok etkilendikleri bulgular arasındadır. ''
Sevgili Canan Çam'ın bilgisi dahilinde Bir Çocuk Gelişir Dünya Değişir adlı kitabından alıntıdır.
