Amerika ve Avrupa da çok sık kullanılan böyle bir deyim varmış. Ne demek bu bunu açıklayacağım. Eminim çevrenizde çok sık görüyorsunuzdur, kim bilir belki siz de helikopter ebeveyn sınıfındansınızdır.
Çocuğunun peşinden koşan ve onların etrafında pervane olan anne babalara helikopter ebeveyn denir. Batı dünyasında yaygın olarak kullanılan bir kavramdır, psikolojik ve sosyolojik bir sorun olarak ele alınmaktadır.
Böyle anneler her durumda çocuklarının yanındalardır ve böyle yaparak onların benlik gelişimine zarar vermektedirler.
Kötü olan taraf bu çocuklar ergenlik dönemine geldiğinde kendilerine büyüme şansı verilmediğinin farkına varmaya başlarlar. Aslında bu tarz ebeveynler bebeklikten iş hayatına kadar bu halde çocuklarının yanı başındadırlar.
Helikopter ebeveyn sınıfındaki anneler çocukları anaokuluna başlarken yanı başındadırlar, çocukları düştüğünde kalkmasına bile fırsat vermeden onları sarıp sarmalarlar daha ileri aşamasında çocukları iş görüşmesine gittiğinde de onlarla birlikte olmaya devam ederler.
Böyle ebeveynler her durumda çocuklarının yanındalardır ve ne yazık ki onların hata yapmasına fırsat vermezler. Her koşulda onları koruyup kollamaya devam ederler. Çocuklarına bütün dünya onların etrafında dönüyormuş gibi davranırlar ve bu nedenle çocuklar en büyük travmalarını anne babaları yüzünden yaşarlar. Örnek verecek olursak şehir dışına üniversite okumaya gittiklerinde ya da askere gittiklerinde dünyanın hiç de kendileri etrafında dönmediğinin farkına varırlar. Böyle ebeveynler uzun vadede çocuklarının benlik saygısını olumsuz etkilemektedir.
Ailelerin bu davranışları ile çocuklarında özgüven sorununa neden oldukları, bu ebeveynlerin çocuklarının evde agresif, dışarıda ise çekingen, içe kapanık, hakkını arayamayan ve otoriteye karşı koyamayan bireyler haline gelmelerine neden oldukları düşünülüyor. Bazen onların istekleriyle çocuklarının isteklerinin çakıştığı da oluyor. Ama bu onlar için engel değil. Çünkü nasıl olsa en iyiyi kendilerinin bildiğini düşünüyorlar.
Hangimiz yetişirken hatasız yetiştik ki? Unutmamamız gereken bir konu var, çocuklarımız yürümeyi öğrenirken önce düşmeyi öğreniyorlar. Düştükten sonra nerelere tutunması gerektiğini keşfediyor ve daha sağlam adımlar atmaya başlıyor. Her düştüğünde onu tutarsanız yürümeyi öğrenmesine sağlam adımlar atmasına kendini korumasına engel olursunuz.
Ben bu boyutta değilim. Olmamak için de kendimi eğitmeye çalışıyorum. Siz nasıl ebeveynsiniz bu kategoriye giriyor musunuz?
Nihan Kınay Topal
nihanvebebegi.blogspot.com.tr
